Fijne feestdagen!
Door: Patricia
Blijf op de hoogte en volg Patricia
25 December 2013 | Thailand, Chiang Mai
Lieve allemaal,
Allereerst; een heel gelukkig kerstmis! En natuurlijk ook een geweldig, liefdevol, gelukkig en gezond 2014!
Voor ons voelt het niet als kerst; van het europees aandoende Nieuw Zeeland zijn we afgelopen zondag na een 28 uur durende reis in Chiang Mai aangekomen.
Omdat we beperkt wifi hadden, heb ik nog wat weken bij te kletsen, dus neem de tijd om dit verslag te lezen;-)
We zijn nu in Chiang Mai, Thailand zijn, dus is het lastig om de dingen terug te halen. Al die nieuwe indrukken weer, maar ik ga mijn best doen. Gelukkig heb ik mijn dagboek nog...
Een van de hoogtepunten vond ik toch wel de Tongariro great alpine crossing. Het klinkt spectaculair en dat was het ook. Het noordereiland is vulkanisch gebied, waardoor je prachtige natuurverschijnselen hebt. Ook kon je er een 1-daagse wandeling maken van 19,4 kilometer door een aantal vulkaankraters, die nog actief zijn! Wat, dat kan ik vast niet in 1 dag, dus ik heb gevraagd of het ook in tweeen te splitsen was. De jongen aan de balie begon te lachen, het lukt je echt wel... En by the way, nee het kan niet in twee dagen omdat er geen overnachtingsmogelijkheden zijn.
Met toch wel een zeer zenuwachtig gevoel (mede ontstaan door de lichamelijke ontberingen tijdens de Santiago fietstocht en het feit dat ik niet zo heel veel wandelervaring heb) zijn we de volgende dag om 6 uur opgestaan om met de bus naar het begin van de wandelroute gebracht te worden. We zouden tot uiterlijk half 5 die middag de wandeling kunnen voltooien, dan zou de laatste bus gaan. Oh ja, en als je er niet zou zijn, dan zouden ze wel wachten. Brrr, het angstzweet stond me al tussen de billen;-)
De dag begon zeer mistig en koud, met een miezerige regen, heerlijk wandelweer zullen we maar zeggen;-( Voor Hennie was het wel fijn dat we niets van de omgeving zagen; hij heeft wat last van hoogtevrees, dus kon in ieder geval niet bevangen worden door angst, omdat we toch niets zagen. Ik vond het wel super jammer, vooral omdat we na een paar uur behoorlijk moesten gaan klimmen en ik zo mega nieuwsgierig was naar de omgeving waar we doorheen liepen. Dat geeft ook wat afleiding he? Ik begon namelijk ook al best last van mijn benen te krijgen; pfff, en we moesten nog meer dan de helft. Waar waren we aan begonnen...
Na het beklimmen van wat ze noemen de "devil staircase" was ik al echt kapot, maar ja, opgeven is nog steeds geen optie, dus verstand op nul en doorlopen.
Toen we op de top van de vulkaan kwamen, kwam zowaar de zon even door; geweldig! Je zag gewoon de rook uit de vulkaan komen; bizar! Inmiddels was het ook droog geworden en kwamen we bij de Emerald Lakes; prachtige blauwe meren, midden tussen die vulkaan bergen. Echt fantastisch en gelukkig vergeet je dan hoe moe je bent. Dat was maar goed ook, want we waren daar ongeveer op de helft en moesten dus ook nog naar beneden.
Dat was nog best spannend, want dat vulkaangesteente is heel glad, je gleed als het ware naar beneden, met naast je een afgrond. Hennie was blij dat ie beneden was! En ik ook;-)
De laatste uren van de wandeling waren voor mij geen wandeling meer te noemen, ik was meer aan het strompelen. Hennie had er ook last van, maar liep nog min of meer. Oh ja, het was tegen het einde ook nog even spannend. De officiele weg was omgeleid, door een (op dat moment) leegstaande, zompige stroom moesten we naar beneden. Met een waarschuwingsbord dat als je boven je water hoorde aankomen, je als een dolle naar beneden moest. Maar eeeh, beste mensen, ik kan bijna niet meer lopen, laat staan snel naar beneden klauteren...
Gelukkig bleef het water uit. Door de omleiding moesten we nog wel door een andere rivier heen. Helaas had ik lage wandelschoenen aan, waardoor ik het laatste half uur heb lopen soppen in mijn schoenen. Ach, je moet er wat voor over hebben. Denk ik nu, toen liep ik aardig te vloeken... Maar ik had het voor geen goud willen missen en we waren mega trots dat we het gehaald hadden.
Met de bus van half 4 konden we zelfs terug naar de camping. Ok, de volgende dagen kon ik niet lopen van de spierpijn, maar ach.
De dagen erna hebben we ook weer prachtige dingen gezien. We hadden een tip gekregen voor een camping en dat was echt de moeite. Toen we aan kwamen rijden, zagen we grote nevelpluimen uit de grond komen. Dat bleek een rivier van kokend water te zijn! Niet te geloven! Onze tent stond gewoon naast die rivier, met daarin water van 98 graden. En buiten dat hadden ze ook nog eens 6 hotsprings! Heerlijk; je sprong zo vanuit je tent zo'n heetwaterbad in. Kan het nog extremer?
Het gebied is geothermisch; hoe het allemaal geologisch in elkaar steekt; ik heb helaas geen idee, maar het was prachtig! De rivier had prachtige kleuren en de grond ernaast is mega vruchtbaar. We zagen gewoon water opborrelen uit de bron, nog nooit zoiets gezien. Ik verbaas me zo over hoe de natuur werkt; voel me dan net een kind; heerlijk!
Wai-o-tapu is ook geothermisch gebied. De wateren die we daar gezien hebben in verschillende kleuren, in combinatie met de zwavelgeuren, de kokende modderpoelen, een geyser, het was adembenemend! Hopelijk lukt het nog een keer om foto's te plaatsen, dan kunnen jullie er ook van meegenieten.
De dagen hierna hebben we doorgebracht in Coromandel en Wangarei, een beetje vergelijkbare plaatsen met prachtige stranden, mooie regenwoud-achtige bossen en een heerlijke camping met zwembad! Dat was een hele fijne plek.
De laatste dagen in Nieuw Zeeland verbleven we in Auckland, in een hotel! Wat een luxe na al dat camperen. En het was ook wel lekker om weer even in een stad te zijn.
En nu zijn we dus in Chiang Mai. Wat een andere wereld weer! Met kerst hier te zijn is best vreemd. We missen onze familie wel hoor! Dan merk je wel dat kerst ook echt een familiefeest is. Gelukkig ben ik hier met mijn grote liefde, dat maakt alles goed! En vanmorgen, toen we in de zon door de stad liepen, een heerlijke verse fruitshake aan het drinken waren, en weer een prachtig tempeltje zagen, tja, da's ook een fijn gevoel.
Chiang Mai is niets veranderd met een paar jaar geleden. Het is echt super om hier met Hennie te zijn en deze reis met hem te delen. Overmorgen gaan we naar Myanmar; wat ben ik daar benieuwd naar! Hoe het daar zit met internet; geen idee, maar ik hoop dat ik nog een keer een verslag kan schrijven.
Nogmaals hele fijne dagen! Joske en Vanes; gefeliciteerd met jullie verjaardagen! En zus, volgend jaar ben ik weer gewoon bij jouw verjaardag! En lieve zus, pap en mam en schoonouders;-), het is heel vreemd om niet bij elkaar te zijn dit jaar, maar in gedachten zijn we bij jullie.
Dikke kus maar weer en tot de volgende keer
Allereerst; een heel gelukkig kerstmis! En natuurlijk ook een geweldig, liefdevol, gelukkig en gezond 2014!
Voor ons voelt het niet als kerst; van het europees aandoende Nieuw Zeeland zijn we afgelopen zondag na een 28 uur durende reis in Chiang Mai aangekomen.
Omdat we beperkt wifi hadden, heb ik nog wat weken bij te kletsen, dus neem de tijd om dit verslag te lezen;-)
We zijn nu in Chiang Mai, Thailand zijn, dus is het lastig om de dingen terug te halen. Al die nieuwe indrukken weer, maar ik ga mijn best doen. Gelukkig heb ik mijn dagboek nog...
Een van de hoogtepunten vond ik toch wel de Tongariro great alpine crossing. Het klinkt spectaculair en dat was het ook. Het noordereiland is vulkanisch gebied, waardoor je prachtige natuurverschijnselen hebt. Ook kon je er een 1-daagse wandeling maken van 19,4 kilometer door een aantal vulkaankraters, die nog actief zijn! Wat, dat kan ik vast niet in 1 dag, dus ik heb gevraagd of het ook in tweeen te splitsen was. De jongen aan de balie begon te lachen, het lukt je echt wel... En by the way, nee het kan niet in twee dagen omdat er geen overnachtingsmogelijkheden zijn.
Met toch wel een zeer zenuwachtig gevoel (mede ontstaan door de lichamelijke ontberingen tijdens de Santiago fietstocht en het feit dat ik niet zo heel veel wandelervaring heb) zijn we de volgende dag om 6 uur opgestaan om met de bus naar het begin van de wandelroute gebracht te worden. We zouden tot uiterlijk half 5 die middag de wandeling kunnen voltooien, dan zou de laatste bus gaan. Oh ja, en als je er niet zou zijn, dan zouden ze wel wachten. Brrr, het angstzweet stond me al tussen de billen;-)
De dag begon zeer mistig en koud, met een miezerige regen, heerlijk wandelweer zullen we maar zeggen;-( Voor Hennie was het wel fijn dat we niets van de omgeving zagen; hij heeft wat last van hoogtevrees, dus kon in ieder geval niet bevangen worden door angst, omdat we toch niets zagen. Ik vond het wel super jammer, vooral omdat we na een paar uur behoorlijk moesten gaan klimmen en ik zo mega nieuwsgierig was naar de omgeving waar we doorheen liepen. Dat geeft ook wat afleiding he? Ik begon namelijk ook al best last van mijn benen te krijgen; pfff, en we moesten nog meer dan de helft. Waar waren we aan begonnen...
Na het beklimmen van wat ze noemen de "devil staircase" was ik al echt kapot, maar ja, opgeven is nog steeds geen optie, dus verstand op nul en doorlopen.
Toen we op de top van de vulkaan kwamen, kwam zowaar de zon even door; geweldig! Je zag gewoon de rook uit de vulkaan komen; bizar! Inmiddels was het ook droog geworden en kwamen we bij de Emerald Lakes; prachtige blauwe meren, midden tussen die vulkaan bergen. Echt fantastisch en gelukkig vergeet je dan hoe moe je bent. Dat was maar goed ook, want we waren daar ongeveer op de helft en moesten dus ook nog naar beneden.
Dat was nog best spannend, want dat vulkaangesteente is heel glad, je gleed als het ware naar beneden, met naast je een afgrond. Hennie was blij dat ie beneden was! En ik ook;-)
De laatste uren van de wandeling waren voor mij geen wandeling meer te noemen, ik was meer aan het strompelen. Hennie had er ook last van, maar liep nog min of meer. Oh ja, het was tegen het einde ook nog even spannend. De officiele weg was omgeleid, door een (op dat moment) leegstaande, zompige stroom moesten we naar beneden. Met een waarschuwingsbord dat als je boven je water hoorde aankomen, je als een dolle naar beneden moest. Maar eeeh, beste mensen, ik kan bijna niet meer lopen, laat staan snel naar beneden klauteren...
Gelukkig bleef het water uit. Door de omleiding moesten we nog wel door een andere rivier heen. Helaas had ik lage wandelschoenen aan, waardoor ik het laatste half uur heb lopen soppen in mijn schoenen. Ach, je moet er wat voor over hebben. Denk ik nu, toen liep ik aardig te vloeken... Maar ik had het voor geen goud willen missen en we waren mega trots dat we het gehaald hadden.
Met de bus van half 4 konden we zelfs terug naar de camping. Ok, de volgende dagen kon ik niet lopen van de spierpijn, maar ach.
De dagen erna hebben we ook weer prachtige dingen gezien. We hadden een tip gekregen voor een camping en dat was echt de moeite. Toen we aan kwamen rijden, zagen we grote nevelpluimen uit de grond komen. Dat bleek een rivier van kokend water te zijn! Niet te geloven! Onze tent stond gewoon naast die rivier, met daarin water van 98 graden. En buiten dat hadden ze ook nog eens 6 hotsprings! Heerlijk; je sprong zo vanuit je tent zo'n heetwaterbad in. Kan het nog extremer?
Het gebied is geothermisch; hoe het allemaal geologisch in elkaar steekt; ik heb helaas geen idee, maar het was prachtig! De rivier had prachtige kleuren en de grond ernaast is mega vruchtbaar. We zagen gewoon water opborrelen uit de bron, nog nooit zoiets gezien. Ik verbaas me zo over hoe de natuur werkt; voel me dan net een kind; heerlijk!
Wai-o-tapu is ook geothermisch gebied. De wateren die we daar gezien hebben in verschillende kleuren, in combinatie met de zwavelgeuren, de kokende modderpoelen, een geyser, het was adembenemend! Hopelijk lukt het nog een keer om foto's te plaatsen, dan kunnen jullie er ook van meegenieten.
De dagen hierna hebben we doorgebracht in Coromandel en Wangarei, een beetje vergelijkbare plaatsen met prachtige stranden, mooie regenwoud-achtige bossen en een heerlijke camping met zwembad! Dat was een hele fijne plek.
De laatste dagen in Nieuw Zeeland verbleven we in Auckland, in een hotel! Wat een luxe na al dat camperen. En het was ook wel lekker om weer even in een stad te zijn.
En nu zijn we dus in Chiang Mai. Wat een andere wereld weer! Met kerst hier te zijn is best vreemd. We missen onze familie wel hoor! Dan merk je wel dat kerst ook echt een familiefeest is. Gelukkig ben ik hier met mijn grote liefde, dat maakt alles goed! En vanmorgen, toen we in de zon door de stad liepen, een heerlijke verse fruitshake aan het drinken waren, en weer een prachtig tempeltje zagen, tja, da's ook een fijn gevoel.
Chiang Mai is niets veranderd met een paar jaar geleden. Het is echt super om hier met Hennie te zijn en deze reis met hem te delen. Overmorgen gaan we naar Myanmar; wat ben ik daar benieuwd naar! Hoe het daar zit met internet; geen idee, maar ik hoop dat ik nog een keer een verslag kan schrijven.
Nogmaals hele fijne dagen! Joske en Vanes; gefeliciteerd met jullie verjaardagen! En zus, volgend jaar ben ik weer gewoon bij jouw verjaardag! En lieve zus, pap en mam en schoonouders;-), het is heel vreemd om niet bij elkaar te zijn dit jaar, maar in gedachten zijn we bij jullie.
Dikke kus maar weer en tot de volgende keer
-
25 December 2013 - 11:48
Mieke Moonen:
Hallo lieve schatten.
Wat een ervaring weer geweldig' wat zullen jullie hoofden vol zitten zeg.
Maar schrijf maar lekker op, als je het dan leest ,komt alles weer terug.
Ik ben apen trots op jullie, dat je zo ver hebt kunnen lopen. Misschien komt het wel door de ervaring van het fietsen.
Wij gaan jullie ook missen dit jaar, maar er komen meer jaren. Toch fijne dagen daar. Dikke kus mama -
25 December 2013 - 22:06
Lonneke Ernes:
Lieve lieverds,
Hier een heerlijke eerste kerstdag gehad. 'S ochtend naar Job waar mijn moeder ook kwam maar 's middags vanaf 5 uur met mijn eigen gezinnetje heerlijk kerst gevierd! Niet zo vanzelfsprekend als ik vorig jaar dacht ;-) en daarom misschien wel extra fijn! Ayla had bedacht dat we allemaal vijf hapjes zouden maken, leuk idee dus gevulde eitjes (Ayla) garnalencoicktail (ik) , iets met rivierkreeftjes en bladerdeeg (Noah) iets met tonijn (Marcel) nog een hapje met spinazie en bladerdeeg en feta en Dalí's hapje: fruit met chocolade fondu! Dus allemaal beetje koken, kado'tjes uitpakken en vijf uur later waren w klaar! Heel gezelig allemaal!
Geniet daar ook lekker van elkaar, juist omdat er nog geen invloeden zijn van buitenaf!
Lonneke X -
25 December 2013 - 22:52
Riny En Rian:
Hoi
Wat een prachtige belevenissen. Dat warme water en al die bronnen en verschillende kleuren, lijkt me prachtig om te zien! Ben benieuwd naar de foto's. Lieve groet -
26 December 2013 - 09:36
Joyce Brekelmans:
Hennie en Patje, dank voor jullie lieve berichtje voor mijn verjaardag. Kerstavond ben ik gezellig met een mannetje of 16 de stad ingedoken om daar mijn verjaardag in te luiden. Wat een feest! Gisteren was iets minder, maar ach..........Heerlijk om weer wat van jullie te horen en te lezen. Knal lekker het nieuwe jaar in samen. Dikke kussssssssssssssss -
26 December 2013 - 15:17
Rian En Riny:
Hele mooie foto's, al die kleuren en natuurschoon en de liefde spettert er vanaf. Nog veel plezier! -
26 December 2013 - 23:28
Katelijne:
Wauw! Prachtige foto' s zeg, echt heel mooie natuur. En jullie zien er samen zo gelukkig uit, jullie stralen gewoon, heel mooi. Alvast de Beste Wensen voor in het nieuwe jaar! -
27 December 2013 - 20:04
Petra:
Prachtige foto's en wat een belevenissen.
we wensen jullie een fijne jaarwisseling en heel veel geluk in het nieuwe jaar.
Groetjes van Henk, Petra, Thijs en Bram. -
02 Januari 2014 - 10:05
Vanessa:
Hallo lieverds, prachtige foto's, super verslag! Dappere wandeldodo's: een heeeel goed, gezond, gezellig en liefdevol 2014 gewenst!!! Ik heb zo'n gevoel dat dit jullie wel gaat lukken dit jaar!! En dankjewel ook voor de felicitaties, ik mag nog 1 jaar dertiger zijn dus daar ga ik proberen van te genieten, hihi. Veel liefs, blijf genieten en dikke kus! -
03 Januari 2014 - 10:17
Arpa:
He Patje en Hennie,
Wat een spannend verhaal weer .
Ik zat het met kippenvel te lezen .
Benieuwd wat er kwam .
Maar goed dat het donker was op de kraters -
03 Januari 2014 - 10:19
Arpa:
Wat doe ik niet goed????
Hier het vervolg weer.
Prachtig stel en foto,s
Lieve groet van ons -
03 Januari 2014 - 10:21
Arpa:
-
03 Januari 2014 - 10:22
Arpa:
Tot slot
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
